martes, 31 de mayo de 2011

En La XIV Andaina De Allariz

Cada año, coincidiendo con el último sábado de mayo, en la localidad orensana de Allariz, se celebra una andaina muy popular. Los cerca del millar de participantes  que suelen inscribirse se enfrentan a 50 km de recorrido, teniendo que realizarlos en 12 horas como máximo, si quieren lograr el diploma acreditativo.....

Este año se celebró la XIV edición de la Andaina y allá que nos fuimos 7 compañeros dispuestos a enfrentarnos a las 3 etapas en que se divide el recorrido, y a no dejarnos vencer por el cansancio, las ampollas  ni las altas temperaturas... Y aquí, en El Blog de Caminatas Grupo De Andainas Rias Baixas, os dejo la crónica de esa aventura.

En esta edición han variado el trazado de la primera etapa, pasando de los 16 km a 18, y también han cambiado el recorrido de la segunda, que dejó de tener 22 km para pasar a 20 km. Mientras que la tercera permaneció invariable con sus 12 km.

Ver aquí el tríptico del recorrido 

Ya en la línea de meta notamos que había menor participación que otros años...
Quizá, la gente pensaba que haría tanto calor como en las dos últimas ediciones y puede que eso echase para atrás a muchos senderistas..... Pero no a los intrépidos caminantes que conocéis domingo a domingo...

Para nuestro grupo, esta edición constituyó un éxito total, pues de los 7 participantes que iniciamos la carrera, los 7 conseguimos superar los 50 km en menos de 10 horas, mejorando todos nuestros records personales de otros años...

Todos los años, después de que entra en meta el último caminante de la andaina se celebra un sorteo de regalos... Sin embargo, en esta ocasión no nos quedamos a esperar si había suerte y “caía” algo en nuestro equipo...

Y seguro que todos os imagináis ya el porqué....
¡Claro!!! Es que el Barcelona jugaba la final de la Champions contra el Manchester United...
Y no nos la podíamos perder...
¡Y también seguro que sabéis quién fue el brillante vencedor!!!
Un bravo por todos: Los senderistas y el Barcelona también...

VER FOTOS DE LA XIV ANDAINA

viernes, 27 de mayo de 2011

A Nuestro Amigo Juan Mosquera (In memoriam)

Amigo Juan:
Hacía ya un tiempo que quería dedicarte unas palabras... Y parece que ahora ha llegado la ocasión...

Como ves, porque donde quiera que tú estés seguro que estás asistiendo a todas y cada una de nuestras caminatas, ahora tenemos un blog en donde plasmar nuestras correrías por toda la geografía gallega, nacional e internacional... Y que sólo pretende ser una continuación de la página que tú ya habías iniciado en Wikiloc...

Nosotros, cada domingo, seguimos en marcha, como a ti te gustaba... Y cada vez que en nuestro camino encontramos una iglesia y entramos a visitarla, yo siempre me acuerdo de ti y de tus búsquedas de las imágenes de Santa Bárbara...
Aunque ya hace algún tiempo que no estás con nosotros, siempre te tenemos presente y echamos de menos tus dotes organizativas... Ahora, todas aquellas tareas de las que tú te encargabas, nos las hemos ido repartiendo entre varios...
Así, de buscar las rutas y organizar recorridos se ocupan a veces José Rey, otras, José Baqueiro, Manolo Vidal y Matilde también... Puri es la tesorera..., De fotógrafos ejercen varios:Manolo Vidal, Pedro, Jose Baqueiro, Jose M. Sobral...Y de la parte informática aquí estoy yo intentando hacer algo... Todavía me falta subir las rutas a Wikiloc, pero estoy en ello y no tardaré mucho... Y Pedro Y Mundo ahí están, inamovibles en sus puestos organizativos... Y manteniéndonos unidos día tras día, domingo a domingo...

Estos días estamos ocupados y también algo inquietos con la preparación para la “Andaina de Allariz”...
Allí todos y cada uno de nosotros no podremos dejar de acordarnos de ti y de las ganas y la ilusión que tenías siempre por superar esta prueba de 50 km... Aún me parece que fue ayer cuando participamos por primera vez... Pero el tiempo pasa... Y tú, infelizmente, este año no estarás con nosotros... Físicamente... Pero sí estarás siempre en nuestro recuerdo y en  nuestros corazones...  

Caminante, son tus huellas             
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.   
                                                
Al andar se hace el camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante no hay camino
sino estelas en la mar.

Antonio Machado
RUTAS JMOSCAR EN WIKILOC

lunes, 23 de mayo de 2011

Senda del Río Barbeira

Este domingo 22 de mayo, por ser día de elecciones, no teníamos organizada ninguna salida “oficial”...
Pero nos enteramos de que La Asociación Cultural Río Barbeira celebraba la “I Esposición-Exaltación do Carro” por la llamada “Ruta da Libertade” que discurre paralela al río Barbeira, y allá nos fuimos, a disfrutar del paisaje, ya maravilloso en sí, cuanto más ahora, adornado a cada paso con carros y demás aperos de labranza engalanados por todo el sendero...
Esta ruta ya la habíamos recorrido en su totalidad unos meses antes, pero hoy sólo caminamos una parte, ya que había que cumplir con nuestro deber de ciudadanos...
Esta ruta que presentamos en El Blog Grupo De Andainas Rías Baixas debe su nombre a que fue abierta por los internos del centro penitenciario de A Lama con la colaboración de vecinos y por iniciativa de la Asociación Cultural Río Barbeira.
El sendero comienza al pie de la playa fluvial que forma el río Barbeira, transcurre por sus riberas y va en busca de su nacimiento, siempre por “corredoiras” empedradas, caminos de hierba o alfombrados de hojas, bajo la sombra de robles, álamos y otras especies autóctonas... Y con las huellas de las ruedas marcadas en las piedras de tantos carros que pasaron por ellas.

En el camino vamos encontrando pequeñas aldeas como O Peso, As Chozas, San Lourenzo y Barbeira... Con sus respectivas capillas, “petos de ánimas”, fuentes, y algún que otro milagro... O eso nos contó una vecina del lugar de Barbeira...
Si os pica la curiosidad y queréis saber más... Acercaos hasta allí que ella cuenta la historia, encantada, a todo el que la quiera escuchar... Y también abre las puertas de la capilla para poder contemplar las imágenes que allí hay...
Hay que prestar especial atención a algún que otro perro que sale al paso de los caminantes y que campan a sus anchas al entrar en las aldeas... Por lo que si otras veces aconsejábamos el uso del bastón para acompañarnos en las subidas y bajadas, aquí también hará una función intimidatoria...

VER LAS FOTOS DE LA CAMINATA

Ver ruta en wikiloc

Asociación cultural Río Barbeira

viernes, 20 de mayo de 2011

Ecos do Gerês

Durante a nosa estancia no Gerés aproveitamos a ocasión para facer a estrea da nova equipación, esta vez coa cor laranxa de protagonista , como poderedes ver nas imaxes deses días...
A verdade é que pasamos uns días marabillosos recorrendo as terras do Gerês...
Volvemos  visitar o mirador Da Pedra Bela, admiramos a espectacular cascada do Arado, revisitamos San Bento da Porta aberta, Botámoslle un ollo a varios “percursos” da zona de cara a novas andainas...
E xa no día 17 de volta para Galicia non deixamos de fotografar a cascada do río Homem, e xa na parte galega contemplamos os miliarios romanos e escaldamos os pés nas augas quentes de Lobios...
E aproveitando que estabamos preto, demos unha volta por Santa Comba de Bande para ollar a súa igrexa visigótica...
En resumen: unha viaxe lúdica, deportiva e cultural tamén a que hoxe vos deixamos no Blogue de Camiñadas Grupo De Andainas Rías Baixas.

lunes, 16 de mayo de 2011

No Gerês

Estes días e coincidindo coa ponte das Letra Galegas estamos a pasar uns dias en Portugal, concretamente no Gerês...
E precisamente por ser esta semana a conmemoración das Letras Galegas escribo esta entrada no Blogue de Camiñadas Grupo De Andainas Rías Baixas, en galego, que para iso é a nosa lingua nai...

O primeiro día foi un pouco unha toma de contacto... Viaxamos en coche facendo un pouco de turismo, visitamos San Bento da Porta Aberta... E relaxamos do stres da viaxe, na piscina do hotel...
Xa no domingo día 15 tentamos saír cedo a camiñar, mais enterámonos de que había no pobo un evento cultural e decidimos quedar para velo...
Era a chamada "Subida da Vezeira nas terras do Gerês"...Em palabras portuguesas:

"Quando a vezeira caminha para os verdejantes pastos da serra por altura do verão, passando no centro do Gerês"...
E que consistía en que un grupo de vacas, becerros e bois son acompañados pola xente, camiñando polo centro do pobo, e conducidos ata os pastos na montaña...
Como digo, quedamos a contemplar o espectáculo ao seu paso pola vila e logo continuamos a nosa andaina... Mais cal non sería a nosa sorpresa cando en plena ascensión voltamos a atoparnos co gando que seguía o mesmo camiño que nós... Tivemos que apartarnos para deixar paso...

A senda era realmente bonita... Cunha parte dura de difícil ascenso... E máis se pensamos no momento en que en pleno ascenso levas toda unha manada detrás, por un carreiriño en que só cabía... Ou a persoa, ou o animal... E este só tiraba cara arriba...
Logo veu a baixada... Non menos difícil...Con chan de pedriñas soltas...
Polo que recomendo á xente que queira intentar facer o "Percurso dos Currais" que se acompañe dun bo bastón que axuda moito nas baixadas...
Con todo, os sendeiristas, moi experimentados nas baixadas, descendemos esta parte a unha velocidade ultrasónica...(Ao mellor algo tiña que ver que era a hora de xantar...)
Espectacular a vista e a paisaxe que encontramos no chamado mirador "Da Pedra Bela" Im-presionante...
Alí encontrei estes versos do poeta portugués Miguel Torga:

PÁTRIA

Serra!
E qualquer coisa dentro de mim se aclama...
Qualquer coisa profunda e dolorida,
Traída,
Feita de terra
E alma.

Uma paz de falcão na sua altura
A medir as fronteiras:
Sob a garra dos pés a fraga dura,
e o bico a picar estrelas verdadeiras...

VER AS FOTOS DA CAMIÑADA

lunes, 9 de mayo de 2011

A Eiroa-Pontecaldelas

Este domingo 8 de mayo tocó caminata desde el ayuntamiento de A Lama a Pontecaldelas. Y es esa caminata la que ahora os dejo en El Blog Grupo De Andainas Rías Baixas.
Comenzamos con un tramo que coincidía con la antigua ruta de Los Arrieiros, con inicio en Ribadavia.
El comienzo, en el ayuntamiento de A Lama en un lugar conocido como A Eiroa...
El sendero, muy bonito, y fácil de caminar, transcurría por corredoiras, empedradas, que aunque estaban con algo de agua, debido a las lluvias caídas por la noche, eran un maravilla... Aunque algo peligrosas debido a la humedad...
Hábilmente recorrimos los casi 20 km que nos separaban de nuestra meta, en unas 4 horitas...
El día no podía ser mejor para caminar, ya que, aunque amenazaba lluvia desde el primer momento, no nos cayó ni una gota...
A reseñar, el camino empedrado, los numerosos puentes de piedra que encontramos, para salvar el Río Oitavén, las magníficas iglesias de San Martiño de Verducido, y de Forzáns, varios cruceiros, petos de ánimas...
La presencia siempre constante del río, y la naturaleza en todo su explendor...
Como siempre, al terminar no podía faltar la comilona....
Ya por la tarde visitamos el járdín de las delicias que L. y J. B. tienen en Pontecaldelas, al ladito mismo del río Verdugo...Y hubo quien no se privó de los ya famosos "digestivos"...
VER LAS FOTOS DE LA CAMINATA
Aquí tenéis el gráfico de la etapa, enviado y realizado por J. B.:

lunes, 2 de mayo de 2011

Ruta "Histórica" De Mos

Es domingo 1 de mayo, y a pesar de que es el día de la madre nosotros seguimos fieles a nuestro lema y no suspendemos nuestra andaina dominical, la cual paso ahora a relatar para vosotros amigos y lectores del Blog Grupo De Andainas Rías Baixas.
Esta vez nos decidimos a caminar por la llamada ruta “Histórica de Mos”.
Es un sendero circular de pequeño recorrido: un total de 18 km pero que no es muy cómodo de recorrer ya que casi toda la ruta es una continua ascensión…

Nosotros iniciamos nuestra caminata saliendo del entorno incomparable en donde se encuentran el Pazo de Los marqueses de Mos y la Iglesia de Santa Eulalia, la cual visitamos y fotografiamos…

En este comienzo de etapa la ruta coincide con una parte del Camino Portugués de Santiago y nos llevamos la grata sorpresa de encontrarnos con bastantes peregrinos, que ya a primeras horas de la mañana iban realizando El Camino…
Nosotros, que empezamos nuestra amistad y nuestra andaina realizando por etapas El Camino, los saludamos con la expresión  “¡Buen camino”! que todo peregrino conoce…

Uno de los puntos de interés de la ruta es el llamado “mirador de la caseta” (quizás por contar con una caseta en el lugar…) desde donde, en días claros se puede contemplar una maravillosa vista de la zona…
Nosotros no tuvimos esa suerte, ya que el día había amanecido muy nuboso y toda la niebla había descendido hasta el valle impidiéndonos cualquier tipo de visión más allá de nuestras narices…Pero agradecimos el fresquito del día, ya que eso nos ayudaba a sobrellevar mejor las cuestitas…

VER LAS FOTOS DE LA CAMINATA

Este es el gráfico con el recorrido y el perfil de la ruta, realizado por J. R.

VER RUTA EN WIKILOC